W porównaniu z "Na brzegu Piedry..." nie jest aż tak straszna :P. Ale daleko jej do mojej pierwszej fascynacji - "Alchemika". Parę cytatów i myśli wyłowiłam, ale jakoś nie mam do niej sentymentu, nawet nie mam w planach zakupu, by dołączyła do reszty na regale.
Utknęłam w połowie daawnooo temu, ale nadal chcę przeczytać, by mieć zdanie.
Ale się nasłuchałam dobrych rzeczy o tej książce! kiedy wreszcie ją kupiłam i przeczytałam, to stwierdziłam "no ok, zabawna na początku, przyzwoita w środku, 'normalna' na końcu". Ale żeby od razu piać nad nią? Pisać, że pozwala spojrzeć na wiele spraw m.in. śmierć innym okiem to już według mnie przesada. Nie zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem, nad śmiercią, nad Bogiem w naszym życiu. Po prostu: przeczytałam, trochę się uśmiałam, trochę wzruszyłam. Ot, książka na wolną chwilę.
Po "Alchemiku" wpadłam w wir Coelho. A raczej byłam blisko. Sięgnęłam po ten tytuł i jeszcze jeden. W tym przypadku nie dobrnęłam do końca i nie zamierzam wracać. Choć... nigdy nie mówi się nigdy...
Jedyna książka, którą przeczytałam za jednym posiedzeniem (mimo bardzo późnej pory). Jedyna książka, przy której beczałam jak mops. Jedyna książka, po przeczytaniu której stwierdziłam, że jest lepsza o niebo od filmu. Po prostu polecam!!
Uwielbiam Włochy i czytam niemalże wszystko, co dotyczy tego kraju: powieści, dzienniki, poradniki, albumy, przewodniki... Ten poradnik jest taką zabawną próbą wyjaśnienia, dlaczego Włochy i Włosi są tacy a nie inni, dlaczego inne narody uwielbiają Włochów (i za co) oraz opowiastką paru zabawnych historyjek. Dla miłośników Italii lektura obowiązkowa :)
Kiedy przeczytałam 1wszy raz - byłam pod dużym wrażeniem. Ale miałam wtedy 12-13 lat. Czytałam ją ponownie jakieś 3-4 lata temu (czyli będąc po dwudziestce) i choć pewne rzeczy na nowo mnie zastanowiły to całością już tak nie byłam zachwycona tak jak za pierwszym razem. Ale jest to dobra lektura właśnie dla młodych czytelników, zagubionych i poszukujących.
Na razie oceniam średnio. Jestem po 5 listach (czyli prawie w połowie) i żadna powiastka mnie nie zachwyciła. Nie wiem, czy autorzy nie mają daru pisania listów miłosnych, czy ja jestem nieczuła na nietypowe listy miłosne... Doczytam pewnie kiedyś, ale bez radości...
--------------edycja 09/2013--------------
Przeczytałam wszystkie zawarte listy. No, ostatniego nie doczytałam, choć to raczej nie wina Autora (Janusz L. Wiśniewski) a zmęczenia materiału, bo czytałam ciągiem pozostałą mi resztę listów.
Książki zdecydowanie nie polecam. Może i jest w niej miłość opisana w różnych odcieniach, sytuacjach, ale... Listy są nudne, dłużą się, nie ciekawią. Nawet tak krótka forma (a może, przede wszystkim tak krótka) wymaga pewnej finezji i umiejętności zaciekawienia czytelnika. Tutaj tego zabrakło. Nawet te znane nazwiska (się) nie bronią (i) całej książki.
Czytałam dawno, wracam nadal. Świetna książka, ma w sobie klimat, niesie ze sobą wiele pozytywu. Polecam wszystkim bez wyjątku!
Zaczęłam dość dawno temu, jestem gdzieś w połowie i nie daję rady. Opisy mnie nużą :(. Film i widoki były genialne. Sama fabuła także. A książka mnie męczy...
Zabawny zbiór wielu wpadek naszych dziennikarzy. Polecam na poprawę nastroju
Przeczytałam w kilka dni, nie mając zbyt wiele czasu. Ale ta książka wciąga. Widziałam (oczywiście) wcześniej film i obie wersje przypadły mi do gustu. Książka wciąga na tyle, że jak się ją odkłada, to w głowie jest ostatnio przeczytany fragment i pytanie: co będzie dalej? Trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej kartki. Po skończeniu znów nabrałam ochoty na film. Polecam z całą stanowczością :).
Zabawna książeczka z czasami celnymi spostrzeżeniami, czasami trochę przesadnymi wnioskami. Nic obowiązkowego, koniecznego, ot do 'czytnięcia' w wolnych 20 minutach :)
W dwa wieczory połknęłam książkę. Wiem, wiem, niby nie ma się czym chwalić, ale było to w czasach, gdy niechętnie czytałam a już zwłaszcza dramaty. Historia jest naprawdę piękna i polecam tę pozycję każdemu: zakochanemu, kochającemu, kochanemu, poszukującemu miłości a nawet samotnemu, bo daje nadzieję :).
